آرمین کوچولو بر اثر سرطان این دنیا رو ترک کرد داشتم

در وبی که مادرش براش درست کرده بود به این حرف دل تنگ مادر آرمین

برخوردم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم از زبان مادر آرمین به فرزندش بخونید

آرمین من.عزیز من

امروز بازم خیلی دلم برات تنگ شده بود

یه روز دیگه بدون تو صبح تا غروب پرپر زدم

تو کوچه باغ خاطره با یاد تو قدم زدم

یادم اومد بازم نگات که مثل رویا بود و رفت

مثل یه خواب مثل غزل پر از معما بودو رفت

میون اون نگاه تو یه غربتی نشست و رفت

دل منم با غربتش پرپر شدو شکست ورفت

نمی دونم چطور بگم همه وجود من بودی

حتی تو خواب تو بیداری تو لحظه لحظه هام بودی

کاشکی میشد فقط یه بار تو رو تو آغوش بگیرم

بهت بگم دوست دارم به فکرتم تا اون روزی که بمیرم

آرمین من خوشگل من اگر بیای تو خواب من

فقط بدون دوست ندارم تو اون چشات غم ببینم

اون روز اگر بیاد منم تو قلبم ماتم میگیرم

دوست ندارم تو قلب تو غصه و ماتم بشینه

تو اون چشای مهربون دوری مادر بشینه

نمیدونم چی بنویسم که وصف خوبیات باشه

نازنینم. خیلی کمه واژه ای که لایق وصف تو باشه

ولی از از اون ته دلم داد میزنم

قطره دلش دريا ميخواست.خيلي وقت بود كه به خدا گفته بود.
هر بار خدا مي گفت:از قطره تا دريا راهي ست طولاني.راهي از رنج و عشق وصبوري.هر قطره را لياقت دريا نيست.
قطره عبور كرد وگذشت.قطره پشت سر گذاشت.قطره ايستاد و منجمد شد.قطره روان شد و راه افتاد.قطره از دست داد و به اسمان رفت.و هر بار چيزي از رنج و عشق و صبوري اموخت .
تا روزي كه خدا گفت:امروز روز توست. روز دريا شدن .خدا قطره را به دريا رساند. قطره طعم دريا را چشيد . طعم دريا شدن را. اما ...
روزي قطره به خدا گفت:از دريا بزرگتر هم هست؟
خدا گفت: هست .
قطره گفت:پس من ان را ميخواهم.بزرگترين را.بي نهايت را .
************
خدا قطره را برداشت و در قلب ادم گذاشت و گفت:اين جا بي نهايت است .
ادم عاشق بود. دنبال كلمه اي مي گشت تا عشق را توي ان بريزد. اما هيچ كلمه اي
توان سنگيني عشق را نداشت.ادم همه ي عشقش را تو ي يك قطره ريخت .

قطره از قلب عاشق عبور كرد .
و وقتي قطره از چشم عاشق چكيد
خدا گفت :
حالا تو بي نهايتي
زيرا كه عكس من در اشك عاشق است

نه برات دلتنگم نه ازت دلگيرم تك و تنها دارم از غمت ميميرم من كه خواستم به چشات عشقمو هديه كنم دارم از پا در ميام تا بهت تكيه كنم

من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم

حيف لحظه هايي كه پاي چشمات سر شد دل من تنها بود بي تو تنها تر شد برو تو آينه ببين از خودت چي ساختي بگو به چه قيمتي عشق رو دور انداختي من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم من كه ميگم دوستت دارم هر شب و روز عاشقتم ديونگي نكن بيا من كه هنوز عاشقتم

در روزگارهاي قديم جزيره اي دور افتاده بود که همه احساسات در آن زندگي مي کردند: شادي، غم، دانش عشق و باقي

احساسات . روزي به همه آنها اعلام شد که جزيره در حال غرق شدن است. بنابراين هر يک شروع به تعمير قايقهايشان

کردند.       

 اما عشق تصميم گرفت که تا لحظه آخر در جزيره بماند. زمانيکه ديگر چيزس از جزيره روي آب نمانده بود عشق تصميم گرفت

 تا براي نجات خود از ديگران کمک بخواهد. در همين زمان او از ثروت با کشتي يا شکوهش در حال گذشتن از آنجا بود کمک

 خواست.

 "ثروت، مرا هم با خود مي بري؟"

ثروت جواب داد:

"نه نمي توانم. مفدار زيادي طلا و نقره در اين قايق هست. من هيچ جايي براي تو ندارم."

عشق تصميم گرفت که از غرور که با قايقي زيبا در حال رد شدن از جزيره بود کمک بخواهد.

 "غرور لطفاً به من کمک کن."

"نمي توانم عشق. تو خيس شده اي و ممکن است قايقم را خراب کني."

پس عشق از غم که در همان نزديکي بود درخواست کمک کرد.

"غم لطفاً مرا با خود ببر."

"آه عشق. آنقدر ناراحتم که دلم مي خواهد تنها باشم."

شادي هم از کنار عشق گذشت اما آنچنان غدق در خوشحالي بود که اصلاً متوجه عشق نشد.

ناگهان صدايي شنيد:

" بيا اينجا عشق. من تو را با خود مي برم."

صداي يک  بزرگتر بود. عشق آنقدر خوشحال شد که حتي فراموش کرد اسم ناجي خود را بپرسد. هنگاميکه به خشکي رسيدند

 ناجي به راه خود رفت.

عشق که تازه متوجه شده بود که چقدر به ناجي خود مديون است از دانش که او هم از عشق بزرگتر بود  پرسيد:

" چه کسي به من کمک کرد؟"

دانش جواب داد: "او زمان بود."

"زمان؟ اما چرا به من کمک کرد؟"

دانش لبخندي زد و با دانايي جواب داد که:

كي جدا ميديده از هم ما رو 

كي ميونمون فاصله انداخته ؟

كيه كه حل كنه اين معما رو ؟!!!

از اون لحظه كه دل به تو بستم 

از اين كه نباشي ميترسيدم

به خودم مي گفتم كاشكي ميمردم

اما اين روز ها رو نميديدم

چشامو بستم تا نبينم قلبت سهم كي داره ميشه

چشاتو باز كن تا ببيني قلبم بي تو آواره ميشه

بيا تماشا كن بي تو چيزي از دلم نميمونه

واسه تو كه قلبت از سنگه دل كندن چه آسونه

چشامو بستم تا نبينم قلبت سهم كي داره ميشه

چشاتو باز كن تا ببيني قلبم بي تو آواره ميشه

بيا تماشا كن بي تو چيزي از دلم نميمونه

واسه تو كه قلبت از سنگه دل كندن ازم چه آسونه

من و تو يك عمري با هم بوديم كي جدا ميديده از هم ما رو

كي ميونمون فاصله انداخت  كيه كه حل كنه اين معما رو

از اون لحظه كه دليل تو هستم

از اين كه نباشي ميترسيدم به خودم ميگفتم كاشكي ميمردم

اين روز هارو اما نميديدم

چشامو بستم تا نبينم قلبت سهم كي داره ميشه

چشاتو باز كن تا ببيني قلبم بي تو آواره ميشه

بيا تماشا كن بي تو چيزي از دلم نميمونه

واسه تو كه قلبت از سنگه دل كندن چه آسونه

...